Het verjaardagsfeestje

Meisje is bijna jarig. 
En alle kinderen hebben graag een verjaardagsfeestje voor de vriendjes en de vriendinnetjes uiteraard!

Ik was vroeger niet zo voor die feestjes.  Ik had ze sowieso al niet graag in huis.
Heel je huis op stelten, al die rommel, die kinderen te eten en te drinken geven. 
En dan zeker al niet omdat ik niet tegen al die drukte kan, ik word er zo moe van (nu ja, met die CVS ben je altijd wel moe hoor hihi)
Maar er komt een tijd dat je er niet meer onderuit kan, en Broer kreeg zijn 1e feest volgens mij in het 1e leerjaar.

Ik ben ook geen standaard-moeder.  Ik heb graag alles een beetje anders.
Binnenspeeltuinen zijn niets voor mij (straks ben je een kind kwijt, plus daar moeten we ook elke keer naartoe voor een feestje), zwemfeestjes vind ik te gevaarlijk want mijn kinderen zijn geen zwemhelden en ik heb al een kind minder ik zou er graag nog 2 overhouden (klinkt grof of overbezorgd maar het is wel zo).

Toen kwam plots iemand met het idee van FieFeestjes.  (www.fiefeestjes.be)
Het zou dan toch thuis zijn, maar Broer verjaart in het putje van de zomer dus ze konden alles buiten doen.
Ik sprak alles af met Fie en het was een mega-succes!  Ik merkt niet eens dat ze was langsgeweest en verschillende ouders namen later nog contact met haar op.

Fie sprak me toen al als eerste buitenstaander aan over het gedrag van Meisje.  Ze vroeg toen al of zij autistisch was, en ik ben haar daar eeuwig en altijd dankbaar voor!  Zij werkt met kinderen en als een buitenstaander dat al zag vond ik dat toch een teken dat ik als moeder geen spoken zag.

Ondertussen is Fie al meermaals langsgeweest, ook bij Meisje voor haar verjaardag.
En dan moeten ze wel binnen feesten, maar ook dan merk je niet naderhand dat ze is langsgeweest.  Ze brengt alles, maar dan ook alles mee, en nadien ruimt ze alles keurig op!  Ik zorg alleen voor een knabbel en een drankje voor de kids achteraf.
En elke keer doen we een ander thema.

Normaal gezien werkt ze niet meer tijdens weekends maar voor Meisje maakt ze een uitzondering, omdat FieFeestjes alleen met Fie kan, en niet met een collega :)


Alleen... wie nodig je uit?
Ze noemde meteen allerlei namen... maar toen ik vroeg of ze wel met die kindjes speelde was het antwoord "neen". 
"Met wie speel je dan?"  Dan komt er maar 1 naam uit, en dat is haar vriendinnetje van het allereerste uur.  Maar 1 vriendinnetje op je feestje is wel een beetje belachelijk, niet?
Dan maar overlopen met Broer met wie ze zoal speelt.  De buurmeisjes van 9 en 11.  Die zijn lief voor haar.  Goed plan!
Dan het broertje van Broer zijn hele goede vriend.  Is wel 2 jaar ouder maar ja, die is ook wel heel lief voor haar. 
En dan nog 3 lieve meisjes die altijd samen zijn en van wie ik de mama's ken en van wie ik weet dat die meisjes ook wel lief zijn.
't is best wel moeilijk zo hoor!  En dan wil je ook wel wat jongens vragen, maar liefst niet al te wild. 

Dan valt het echt wel op hoe ze sociaal gezien uitvalt in haar omgeving.  Anderen zien dat niet zo, omdat ze meestal bij ons is. 
Dan zegt men wel eens "ze is toch niet moeilijk" of "ik zie daar geen verschil in met een ander kind" of "die van ons is ook verlegen" maar ik zie dat wel... en heel anders...
Maar leg dat maar eens uit!